Eigenlijk weten we maar weinig van de heilige Jozef: Hij was uit de stam van David. Hij was een timmerman en woonde in Nazareth. Hij trouwde met Maria en was de ‘pleegvader’ (‘voedstervader’ in kerkelijke taal) van Jezus.
Jozef wordt alleen genoemd in de Evangelies van Matteüs en Lucas.Toen Jezus ongeveer dertig jaar was, werd Hij door Johannes gedoopt in de Jordaan en begon Zijn openbare leven. In de jaren daarvoor zal Jezus van Jozef het ambacht van timmerman geleerd hebben, en met hem samen hebben gewerkt.
Waarom vieren we Jozef dan eigenlijk?
God heeft Jozef uitverkoren om de bruidegom van Maria te zijn en pleegvader van Gods Zoon, Jezus. Net zoals aan Maria, verscheen ook aan Jozef een engel van de Heer: ‘Jozef, zoon van David, wees niet bevreesd Maria, uw vrouw, tot u te nemen; het kind in haar schoot is van de heilige Geest. Zij zal een zoon ter wereld brengen die gij Jezus moet noemen, want Hij zal zijn volk redden uit hun zonden.’(Mt 1:20-21) En Jozef gehoorzaamde.
Toen koning Herodes opdracht gaf alle jongetjes van twee jaar en jonger te doden, verscheen de engel opnieuw aan Jozef en zei hem met Maria en Jezus naar Egypte te vluchten. (Mt 2:13-15) Jozef heeft dus een belangrijke plaats in de heilsgeschiedenis, het grote plan van God met ons. Paus Franciscus heeft dit kerkelijk jaar uitgeroepen tot ‘Jozefjaar’.
Dit zegt de Paus in zijn apostolische brief over het Jozefjaar:
‘Een tedere en liefdevolle vader Jozef zag Jezus dagelijks groeien ‘in wijsheid en in jaren en in goddelijke en menselijke gunst’ (Lc 2,52). Zoals de Heer met Israël had gedaan, zo deed Jozef met Jezus: ‘hij leerde hem lopen, nam hem bij de hand; hij was voor hem als een vader die een kind optilt en tegen zijn wangen drukt, voor hem buigt en hem voedt’.(Hos 11:3-4)
In Jozef zag Jezus de tedere liefde van God: ‘Zoals een vader mededogen heeft met zijn kinderen, zo heeft de Heer mededogen met hen die hem vrezen’. (Ps 103:13) In de synagoge, tijdens het bidden van de Psalmen, zou Jozef zeker keer op keer hebben gehoord dat de God van Israël een God van tedere liefde is, die goed is voor allen, wiens ‘erbarmen alle schepselen omvat.’ (Ps 145:9).
De heilsgeschiedenis wordt uitgewerkt ‘in hoop tegen hoop’, (Rm 4:18) door onze zwakheden. We denken maar al te vaak dat God alleen door onze betere delen werkt, maar toch worden de meeste van zijn plannen gerealiseerd in en ondanks onze zwakheid. Tederheid is de beste manier om de kwetsbaarheid in ons aan te raken.
Jozef leert ons dus dat geloof in God ook inhoudt dat we geloven dat hij zelfs door onze angsten, onze zwakheden en onze zwakheden heen kan werken. Hij leert ons ook dat we te midden van de stormen van het leven nooit bang moeten zijn om de Heer onze koers te laten bepalen. Soms willen we de volledige controle hebben, maar God ziet altijd het grotere plaatje.
Paus Franciscus besluit zijn brief met dit gebed:
‘Laten we nu tot hem bidden:
Gegroet, hoeder van de Verlosser,
Echtgenoot van de Heilige Maagd Maria.
Aan jou heeft God zijn enige Zoon toevertrouwd;
op jou stelde Maria haar vertrouwen;
met jou werd Christus mens.
Gezegende Jozef,
toon jezelf ook een vader voor ons en leid ons op het levenspad.
Verkrijg voor ons genade, barmhartigheid en moed,
en verdedig ons tegen elk kwaad. Amen.’
Dat ook wij mogen leven vanuit deze inspiratie.
-Apostolische brief Patris corde van de heilige vader Franciscus op de 150ste verjaardag van de proclamatie van sint Jozef als patroon van de universele kerk –
Lees ook
Vergeving heelt je ziel
Groter dan de wijde oceaan
Blind geboren
Aswoensdag: stof zijn wij…