Kerstmis gaat al een klein beetje beginnen: in de Eerste Vespers van Kerstmis horen we de plechtige aankondiging van het grote mysterie dat we gaan vieren: God die zó naar ons verlangt, dat Hij mens is geworden in Jezus Christus:
In het begin, voordat de tijd was verdeeld in jaren, maanden en dagen, sprak God de Heer vanuit zijn ondoorgrondelijkheid: ‘Er moet licht zijn’. En de kracht van Gods verlangen gaf gestalte aan zijn woord en uit de aarde werd de mens geboren.
Toen zag God de Heer dat de mens die Hij had verwekt een muur oprichtte tussen tijd en eeuwigheid, en zijn leven verdeelde tussen goed en kwaad, en dat hij bang werd voor zichzelf.
Toen sprak God de Heer vanuit zijn ondoorgrondelijke barmhartigheid tot de mens Abraham: ‘Abraham, vrees niet, want Ik ben uw schild. In u zullen alle geslachten van de wereld gezegend worden’. En de zegen van God de Heer werd levend in Sarahs schoot.
De kracht van Gods belofte kwam over Mozes, de dienaar van God de Heer. Mozes leidde het volk van God uit Egypte door de woestijn, naar het land van de belofte.
God de Heer sprak vanuit zijn barmhartige trouw tot David, de zoon van Juda, de zoon van Israël: ‘Ik zal uit u een nakomeling doen opstaan, en zijn koningschap bevestigen. Ik zal hem een vader zijn en hij Mij een zoon. Zijn troon zal vaststaan voor altijd’.
Nu is de tijd vervuld, want God de Heer doet zijn belofte gestand: zijn woord van belofte wordt vlees: de Christus, zoon van David, zoon van God. In de schoot van Maria wordt het woord van God de Heer waarlijk mens.
Lees ook
Stille nacht
Troost, troost toch Mijn volk…
‘Gebed verandert de werkelijkheid’
Thuis
Thuis (2)