Cisterciënzer monastieke gemeenschap
Een actief gebedsleven helpt je om te groeien in een persoonlijke en diepe relatie met Jezus. Gebed is spreken met Jezus, naar Hem luisteren, Hem beschouwen, met Hem spreken zoals je met een vriend of vriendin spreekt. Gebed is de weg naar het hart van de Vader en het zal je leven veranderen. Dat zegt paus Franciscus in een video over zijn gebedsintentie voor de maand december.
Lees verder en bekijk de video
In deze sinterklaastijd moet ik denken aan wat Jezus zegt tegen de leerlingen (en dus ook tegen ons):
‘Als je barmhartig bent, laat dan je linkerhand niet weten wat je rechter doet, opdat je barmhartigheid in het verborgene gebeurt; en je Vader, die in het verborgene ziet, zal het je lonen.’ (Matteüs 6:3-4).
Op 5 december geven we elkaar presentjes, liefst met een mooi gedicht erbij. De cadeaus zijn steeds groter en kostbaarder geworden, het feest steeds commerciëler. En er is veel discussie over de aard van het sinterklaasfeest. Maar waar gaat het nou eigenlijk echt om?
Lees verder
Goed, nu dan het beloofde stukje over thuisblijven in corona-tijd. De vorige keer hebben we gezegd dat ergens thuis zijn te maken heeft met jezelf kunnen zijn. Hou die gedachte even vast, ik kom erop terug. Voor wie zich door de verscherpte maatregelen gedwongen ziet om thuis te blijven kan het een hele opgave zijn. Je wereld is plotseling een stuk kleiner geworden. En voor wie alleen woont, misschien ook wel een stuk eenzamer.
Wat nu? Het kan nog wel een tijd duren voordat we weer zoals voorheen zonder beperkingen bij elkaar op bezoek kunnen gaan. Zoveel tijd alleen doorbrengen kan een hele confrontatie zijn met jezelf: wie ben ik buiten de context van mijn werk, sport, vrienden, familie? Wie ben ik voor God?
Lees verder
De laatste zondag van het kerkelijk jaar vieren we het hoogfeest van Christus Koning. De zondag erna begint de Advent. Voluit heet dit feest ‘Christus Koning van het Heelal’: niet alleen is Jezus Christus Koning van de hemel, Hij is Koning van álles wat bestaat, het zichtbare en het onzichtbare. Het feest is in 1925 ingesteld door Paus Pius XI, in de periode tussen twee wereldoorlogen in. De paus wilde juist in die periode van oorlog en onrust benadrukken dat er een grotere Koning is dan de menselijke machthebbers: Jezus Christus, die gekomen is om te dienen, niet om gediend te worden. Wat betekent dat voor ons?
Lees verder
‘Kun je niet een stukje schrijven over thuisblijven in coronatijd?’ Ik heb er een tijdje over moeten nadenken. Voor ons als slotzusters is thuisblijven de normale situatie: wij zijn altijd thuis. Of toch niet? Wat is dat ‘thuis’ eigenlijk voor een plek? Laten we daar eerst eens naar kijken. De plaats waar we helemaal op ons gemak zijn, die vertrouwd is, waar we ons veilig voelen, noemen we ‘thuis’. Gasten die in ons gastenverblijf komen, zeggen wel eens dat ze hier ‘thuiskomen’. ‘Thuis’ hoeft blijkbaar niet per se je eigen huis te zijn.
Lees verder
Heiligen zijn over het algemeen heel gewone mensen: kinderen, jongeren en volwassenen, mannen en vrouwen uit alle landen van de wereld, heel geleerd en heel eenvoudig, ziek en gezond en ga zo maar door. Hoe verschillend ze ook zijn, een ding hebben ze gemeen: God heeft ze geroepen, ze hebben geantwoord en ze hebben zonder uitzondering grote dingen gedaan. Sommigen werden wereldberoemd, maar heel veel heiligen leidden een onopvallend en heel gewoon leven, en zijn alleen gekend door God. In welke tijd ze ook leefden, allemaal gaven ze hetzelfde antwoord: ‘Hier ben ik, ik luister’.
Denk maar eens aan Martinus van Tours, die wij ook wel Sint …
Wat hebben een schaapherder, een jonge profeet, een jonge vrouw in een klein dorp en een stel vissers met elkaar gemeen? Mozes, Jeremia, Maria, Simon, Andreas, Jakobus en Johannes: ieder van hen hoorde Gods roepstem en gaf op zijn of haar eigen manier antwoord: ‘Hier ben ik’. God roept iedereen bij naam, ook jou. Hij kent je beter dan jij jezelf kent. Hij wil dat je gelukkig bent en daarom wil Hij je de weg wijzen. Wil jij dat ook, zeg dan wat al die mensen die je voorgingen, ook zeiden: ‘Hier ben ik’.
Voordat ik verderga, wil ik je eerst dit zeggen: je bent…
Nu het advies opnieuw is om zoveel mogelijk thuis te blijven, moet ik denken aan wat Jezus zei over het gebed: “Als je bidt, ga dan je binnenkamer in.” (Matteus 6:6). Hij zegt het in antwoord op de vraag van de leerlingen: ‘Heer, leer ons bidden.’ Jezus zegt nog meer: “Doe de deur dicht.” Maar Hij heeft het niet gewoon over thuisblijven, de gordijnen dichttrekken en de deur op slot draaien. Hij bedoelt iets anders.
Een binnenkamer ligt middenin het huis en was in Jezus’ dagen misschien meer een voorraadkamer, zonder ramen. Het is er stil en donker, en als je de deur dichtdoet, kan niemand je zien. Niemand weet dat je daar bent. Als jij nu denkt: ‘Zo’n kamer zou ik ook wel willen, maar ik woon heel klein en ik heb daar helemaal geen plek voor’: maak je geen zorgen.
Je had natuurlijk allang begrepen dat Jezus met die binnenkamer …
“Hij pakte haar hánd?! Zónder te ontsmetten?! Dat méén je niet! Afstand hield Hij dus ook niet! Droeg Hij wel een mondkapje?” Dat zou waarschijnlijk de reactie zijn als Jaïrus vandaag iemand zou vertellen over de genezing van zijn dochtertje (Marcus 5:41). De vreugde en opluchting van Jaïrus over zijn kind zouden het afleggen tegen de verontwaardiging dat Jezus niet deed aan social distancing en zich niet hield aan de hygiëneregels. In deze coronatijd lees ik het Evangelie met heel andere ogen. Jezus legt zieken de handen op, Hij wast zijn handen niet, Hij spreekt grote menigten toe, Hij raakt mensen aan…
Houdt er dan niemand afstand in het Evangelie? Lees verder
En weer is het niet gelukt om vandaag even tijd te maken voor Jezus in gebed, om je jarige vriendin te bellen, om echt te luisteren naar die collega. Werk, studie, de kinderen, sport, vrienden, sociale media, boodschappen, corona-nieuws….
Duizend dingen vragen je aandacht, de dag vliegt voorbij en ’s avonds heb je een vaag gevoel van ontevredenheid. Morgen dan maar weer proberen. Maar als je geen keuzes maakt, zal het ook morgen weer niet lukken…