Category: Feesten en hoogfeesten

Eigenlijk weten we maar weinig van de heilige Jozef: Hij was uit de stam van David. Hij was een timmerman en woonde in Nazareth. Hij trouwde met Maria en was de ‘pleegvader’ (‘voedstervader’ in kerkelijke taal) van Jezus.

Jozef wordt alleen genoemd in de Evangelies van Matteüs en Lucas.Toen Jezus ongeveer dertig jaar was, werd Hij door Johannes gedoopt in de Jordaan en begon Zijn openbare leven. In de jaren daarvoor zal Jezus van Jozef het ambacht van timmerman geleerd hebben, en met hem samen hebben gewerkt.

Waarom vieren we Jozef dan eigenlijk?

‘Nu kunt Gij, Heer, volgens Uw woord, Uw dienstknecht laten gaan in vrede…’ Elke avond in de Completen zingen we het Nunc Dimittis, zoals de lofzang van Simeon ook wordt genoemd. Wie was die Simeon, en wat heeft hij met dit feest te maken? Kijk eens naar de afbeelding: Simeon houdt de kleine Jezus in zijn armen. Links van hem zie je de H. Jozef met twee duifjes, en naast hem, geknield, de Moeder Gods. Want wat is er aan de hand?

Théotokos: de God-barende. Deze titel ontving de Heilige Maria op het Concilie van Éfese in 431. Maria is werkelijk de Moeder van God. Hiermee werd bovendien benadrukt dat Jezus Christus waarlijk God, maar tegelijkertijd ook waarlijk mens is. Er werd in die tijd namelijk hevig over de twee naturen van Jezus gediscussieerd.

‘Heden is u een Redder geboren, Christus de Heer, in de stad van David. En dit zal voor u een teken zijn: gij zult het pasgeboren kind vinden, in doeken gewikkeld en liggend in een kribbe.’ Opeens voegde zich bij de engel een hemelse heerschare; zij verheerlijkten God met de woorden: ‘Eer aan God in den hoge en op aarde vrede onder de mensen in wie Hij welbehagen heeft.’
– Lucas 2:11-14 –

Kerstmis gaat al een klein beetje beginnen: in de Eerste Vespers van Kerstmis horen we de plechtige aankondiging van het grote mysterie dat we gaan vieren: God die zó naar ons verlangt, dat Hij mens is geworden in Jezus Christus:

In het begin, voordat de tijd was verdeeld in jaren, maanden en dagen, sprak God de Heer vanuit zijn ondoorgrondelijkheid: ‘Er moet licht zijn’. En de kracht van Gods verlangen gaf gestalte aan zijn woord en uit de aarde werd de mens geboren.

De monnik Willibrord leidde een rustig bestaan in zijn benedictijner klooster in Engeland. Hij wijdde zijn leven aan studie en gebed, maar daaraan kwam abrupt een einde toen hij met een aantal medebroeders op reis werd gestuurd naar het gebied overzee dat onder andere het huidige Nederland omvatte, om het Evangelie te gaan verkondigen aan de Friezen.

De Geest was met hem, en door hard werken en volharding stichtte hij in de loop der jaren vele kloosters en kerken. In 695 werd hij tot aartsbisschop van Utrecht gewijd.

Op 2 november vieren we Allerzielen. Op deze dag gedenkt de Kerk alle gelovigen die zijn gestorven maar nog niet voor eeuwig bij de Heer zijn. We bidden voor de doden, we noemen in de liturgie de namen van degenen die in het afgelopen jaar zijn overleden, en veel mensen bezoeken het graf van hun dierbaren. We staan hiermee in een oude traditie, want deze gedachtenis van de overledenen bestond al in de tweede eeuw na Christus.