Op 7 november vieren we het hoogfeest van Sint Willibrord. De eucharistieviering is die dag om 11.00 uur. Sint Willibrord is de apostel van de Lage Landen en patroon van de Nederlandse rooms-katholieke kerk.
Zijn gerechtigheid en vrede in ballingschap? Is een pluriforme duurzame samenleving nog mogelijk?
Is er nog wel toekomst? Bange vragen van een bezorgd hart bij het zien van de ellende die Ons Gemeenschappelijk Huis voortdurend teistert.
Wanhoop ligt op de loer, de schrik dat niets meer zin heeft! Waar is hoop, vertrouwen dat wat we ook meemaken, op de een of andere manier zin zal hebben?
Kwam St. Willibrord niet naar de Lage Landen om het Blijde Nieuws te melden dat er Iemand is die ons- hoe dan ook- hoop biedt, ja de Hoop in Persoon is? Gods Woord in Jezus, die ons de liefde van de Vader in mensengedaante toonde. Zelfgevende en vergevende liefde tot in de dood, tot over de dood. Toen Jezus toekomst een volkomen mislukking leek, heeft Hij tijdens het Laatste Avondmaal het meest hoopvolle gebaar in de geschiedenis van de wereld gesteld; ‘Dit is mijn Lichaam gegeven voor jullie, dit is mijn Bloed, voor jullie vergoten! Doe dit tot gedachtenis aan Mij’. Dit is de hoop die ons voorbij alle verdeeldheid roept.
Is die vlam van de hoop nog levend in ons hart? ‘Hoop is een heel klein meisje van niks dat wandelt tussen de vrouwen geloof en liefde’ zegt Charles Pèguy. Geloof, de vaste grond van wat we hopen, (Hebr. 11,1) en volmaakte liefde, die de vrees buitensluit (Joh. 4,18) ‘Bedenk dat niets klein is in de ogen van God’ (h. Thersia van Lisieux). Laten we in grote vrijgevigheid naast onze woorden en overtuigingen ook onszelf delen. Als we ons hart voor elkaar openen zullen er wonderlijke dingen gebeuren. Dan is samen leven in vrede, dus toekomst mogelijk!
