Roeping tot ons leven ontvang je in het diepst van je hart. Soms herken je die aantrekking Gods heel intuïtief en helder, maar soms ook niet en worstelt iemand jarenlang om tot onderscheid te komen. Bezoeken aan het gastenhuis en gesprekken met de novicenmeesteres helpen je om te onderscheiden: roept God jou tot het Cisterciënzer leven?
Jezus keerde zich om en toen Hij zag dat zij Hem volgden,
vroeg Hij hun: “Wat verlangt gij?”
Ze zeiden tot Hem: “Rabbi” – vertaald betekent dit: Meester –
“waar verblijft ge?”
Hij zei hun: “Gaat mee om het te zien.”
– Evangelie van Johannes –
Wat is roeping?
Roeping tot het religieuze leven is een verlangen om je leven onzelfzuchtig helemaal aan God te wijden. Dit onweerstaanbare verlangen wordt je door God gegeven, Hij legt het in je hart, Hij roept je. Het is een innerlijke zekerheid, een uitnodiging waarop je in vrijheid en uit liefde een antwoord geeft. Gods roepstem beantwoorden, is je overgeven aan Zijn wil. En die komt niet altijd overeen met jouw eigen wil.
Wat is roeping niet?
Roeping is geen beroeps- of levenskeuze. Het initiatief ligt altijd bij God. Het leven binnen de muren van het klooster is geen vlucht uit de wereld: wij maken immers ook deel uit van die wereld. Het is geen zinloos leven: in het verborgene stellen we God tegenwoordig en dragen we de wereld in gebed. Roeping is geen manier om verantwoordelijkheden uit de weg te gaan. Ook in het klooster ben je zelf verantwoordelijk voor je eigen leven.
Lees ook
‘Wie, ík?’
Hier ben ik, ik luister
Klik hier om naar eNovice te gaan