Abdij Koningsoord

De liefde is zó veelzijdig, en er is zó veel over te zeggen, dat ik bijna niet weet waar ik moet beginnen.

Er is de liefde van God voor ons, de mensen die Hij heeft geschapen. Er is de liefde van ons voor God, onze Vader in de hemel. Er is de liefdesband tussen de drie Personen van de Heilige Drie-eenheid. Er is de christelijke naastenliefde, die idealiter een afspiegeling is van die Drie-ene Liefde. Er is de Eucharistische, zichzelf wegschenkende liefde van Jezus, … Over elk van deze vormen van de liefde kun je al een bibliotheek vol schrijven, en dan heb je nóg niet alles gezegd.

Als de leerlingen met Jezus onderweg zijn, ontmoeten ze iemand die vanaf zijn geboorte blind is. (Joh. 9, lees hier het hele verhaal) ‘Eigen schuld, dikke bult’, volgens de leerlingen. Ze vragen Jezus: ‘Is hij blind omdat zijn ouders hebben gezondigd, of omdat hij zelf gezondigd heeft?’

Jezus heeft een verrassend antwoord: zijn blindheid is geen straf, maar geeft God de kans Zijn werk in hem te doen. Iedere mens is een miracle waiting to happen.

Tja, als je over hoop schrijft, móet je ook over geloof schrijven. Want geloof en hoop zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wat is geloof dan eigenlijk? ‘Het geloof is een vaste grond van wat wij hopen, het overtuigt ons van de werkelijkheid van onzichtbare dingen.’^{( Hebr. 11:1)}

Laten we beginnen met die ‘vaste grond’: de schrijver van de Brief aan de Hebreeën zegt dat onze hoop is geworteld in ons geloof in Jezus Christus. Hij is de Zoon van God, en Hij is verrezen uit de dood. Als we niet in Hem geloven, heeft onze hoop geen fundament, geen vaste grond. En die onzichtbare dingen?

Na het stukje over geduld en hoop als middel om je door de corona-tijd heen te helpen, dacht ik: er is nog wel wat meer te zeggen over de hoop. Als christenen zijn we er tenslotte toe geroepen. En er is, zeker nu, een grote behoefte aan. Wat is hoop eigenlijk?

Van Dale geeft deze definities: ‘een zekere mate van verwachting (van iets goeds)’; ‘iemand waarop alle hoop is gevestigd’. En ‘hopen’ of ‘hoop hebben’ wordt omschreven als ‘graag willen, wensen’. Hoop heeft dus te maken met verwachting en verlangen, en je kunt het bovendien niet zelf realiseren. En hoop gaat over vreugde: je hoopt natuurlijk niet op iets dat je niet fijn vindt.

We leven in een woestijntijd, en nu de lock down alweer is verlengd, is de rand van de woestijn nog niet in zicht. Voor ons als slotzusters is dit min of meer de normale toestand. Maar voor jou is dat natuurlijk niet zo. Wanneer zal er nu eens een einde aan komen? Kun je het opbrengen om nóg langer te wachten? Ik stel je twee dingen voor die je erdoorheen kunnen helpen: geduld en hoop.