Monastiek leven heeft een eeuwenoude traditie. Het begint in de derde eeuw bij de Heilige Antonius Abt, die zich terugtrok in de Egyptische woestijn om als kluizenaar voor God alleen te leven. Niet veel later gingen kluizenaars in groepen bijeen leven en ontstonden ook de eerste kloostergemeenschappen.
Door de eeuwen heen ontstonden er vele gemeenschappen van monniken die samenleven onder een regel en een overste. De Heilige Benedictus van Nursia (480-547), afkomstig uit het huidige Noord-Italië, schreef in 529 zijn eigen kloosterregel. Deze Regel van Benedictus benoemt de drie pijlers van het kloosterbestaan: het gebed, de lectio divina en het werk. Dit zijn tot op de dag van vandaag ook de pijlers van het kloosterleven van de zusters van Koningsoord.
De Regel van Benedictus heeft veel invloed gehad op de westerse religieuze geschiedenis. De kloosters van de Benedictijnen, zoals de volgelingen van deze Regel werden genoemd, bloeiden en vele abdijen werden groot en machtig. In 1098, een periode van hervorming in de kerkgeschiedenis, trok een groep monniken weg uit een benedictijnerklooster van Cluny (Frankrijk). Zij gingen naar het afgelegen Cistercium (Cîteaux), vlakbij Dijon, om een nieuwe start te maken en daarbij terug te grijpen op de in hun ogen oorspronkelijke idealen van Benedictus.
Zij wilden een teruggetrokken leven leiden van stilte, handenarbeid en soberheid. Na een aanvankelijk moeilijke start, in een heel armoedige situatie, kregen ze toch aanwas. Het bekendst is wel de Heilige Bernardus, die met een groep verwanten en vrienden intrad en die uitgroeide tot de zeer charismatische en begaafde abt van Clairvaux. Bernardus stichtte vele kloosters en bewoog zich ook in de kerkpolitiek van die tijd. Zijn geestelijke geschriften worden nog steeds gelezen en hertaald.
De cisterciënzers, genoemd naar de plaats van oorsprong, groeiden snel en in de zeventiende eeuw vond er een nieuwe hervorming plaats in het klooster van La Trappe in Normandië. Vanaf eind negentiende eeuw gaan de hervormde kloosters verder onder de officiële naam: Orde van de Cisterciënzers van de Strikte Observantie (ocso). Zij worden ook wel trappisten en trappistinnen genoemd, naar het klooster van La Trappe. Hiertoe behoren ook de zusters van Koningsoord.
